၁။ ကုိယ္က်င့္တရားသည္ အေရးၾကီးဆုံး လူသိကၡာ
လူတစ္ေယာက္ဟာ ပင္ကုိယ္ရုပ္အဆင္း ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေခ်ာ
ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းရင္ လုံးဝက်က္သေရမရွိပါဘူး။
ပင္ကိုယ္ရုပ္ မလွေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းရင္ က်က္သေရရွိပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂုဏ္သတင္းပ်႔ံေမႊးမွဳကုိ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္
ထိန္းသိမ္းထားနုိင္တာ ကုိယ္က်င့္တရားရန႔ံ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။
ကိုယ္က်င့္တရား ခုိင္ျမဲေနသမ်ွ ဂုဏ္သိကၡာအားလုံး ခုိင္ျမဲေနဦးမွာပါပဲ။
ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္စီးရင္ေတာ့ ရွိသမ်ွဂုဏ္အားလုံး ပ်က္စီးသြားပါျပီ။
၂။ အတင္းေျပာတာ အကုသုိလ္အလုပ္
အတင္းေျပာတာ ဝါသနာပါတဲ့သူေတြက
“သူမ်ားပါးစပ္ ငွားေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကုိယ့္ပါးစပ္နဲ႔ ကုိယ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ…!
ဟုတ္လုိ႔ဟုတ္တယ္ေျပာတာ မွန္လုိ႔မွန္တယ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ…လုိ႔”
ႏွဳတ္သီးေကာင္းလ်ွာပါးနဲ႔ ရန္စကားေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့……ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အကုသုိလ္ျဖစ္ရုံနဲ႔ ငရဲက်ရုံေလာက္ပါပဲ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အတင္းေျပာတယ္ဆုိတာ ဝစီဒုစရုိက္အမွဳ က်ဴးလြန္ေနတာမုိ႔ပါ။
၃။ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိမွ ဘဝေတာက္ပမယ္
ယုံၾကည္မွဳ သဒၶါတရားဟာ စိတ္ကုိ ၾကည္လင္ေစရုံသာမက ႏွလုံးသားကုိလည္း ေတာက္ပေစပါတယ္။
သဒၶါတရားပုိင္ရွင္ရဲ့ ႏွလုံးေသြးဟာ ေရႊဝါေရာင္ေတာက္ပေနတာမုိ႔ သဒၶါတရားထင္ရွားေနတဲ့အခုိက္
အဲဒီလူရဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးဝင္းလက္ေတာက္ပေနပါတယ္။
ကုသုိလ္အလုပ္တစ္ခုခုကုိ စိတ္ပါလက္ပါအာရုံစုိက္ျပီး လုပ္ေနခ်ိန္မွာ သဒၶါတရားသိပ္ထင္ရွားေနတဲ့အတြက္
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရုပ္အဆင္း ဝင္းလက္ေတာက္ပမွဳလည္း အရမ္းကုိသိသာေပၚလြင္ေနပါတယ္။
သဒၶါတရားအားေကာင္းေလ ရုပ္အဆင္းေရာ ဘဝအေျခအေနပါ တုိးတက္ေတာက္ပေလပါပဲ။
၄။ တရားအလွဴသာ အျမတ္ဆုံး
ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါကလြဲရင္ တရားအလွဴမရွိဘဲ တရားထူးရတဲ့သူ
တရားအလွဴမပါဘဲ သံသရာလြတ္ေျမာက္တဲ့သူ
ေရွးကလည္းမရွိခဲ့၊ အခုလည္းမရိွ၊ ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။
တရားထူးရေရး သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးမွာ တရားအလွဴဟာ မပါမျဖစ္ မရွိမျဖစ္တဲ့အတြက္
တရားအလွဴ ဓမၼဒါနဟာ အႏွဳိင္းမဲ့ အလွဴ ျဖစ္ရပါတယ္။
၅။ တရားအလွဴသူဟာ မေသေဆးတုိက္ေက်ြးတဲ့သူပါ
ဓမၼဒါနဟာ အမတဒါနပါ။ တရားအလွဴဟာ မေသျခင္း အလွဴပါ။
သူတစ္ပါးကုိ တရားေပးလွဴရင္ သူတစ္ပါးကုိ မေသျခင္း ေပးလွဴရာေရာက္ပါတယ္။
မေသဓာတ္ ေပးအပ္ရာေရာက္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးကုိ မေသေအာင္ လုပ္ေပးရတဲ့ အလုပ္ေလာက္
ေကာင္းတဲ့အလုပ္မ်ဳိး ေလာကမွာ ရွိပါဦးမလား။
လုံးဝ(လုံးဝ) ကုိ မရွိနုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ဦးဇင္းရဲ႕ ၀ိရဓမၼ ဘေလာ့မွာလည္း သြားေရာက္ေလ့လာဖတ္ရွုနုိင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment